Death Proof

Με την τελευταία ταινία ενός από τους πιο επιτυχημένους σκηνοθέτες των τελευταίων χρόνων, του Κουέντιν Ταραντίνο, ανοίγει τις πύλες του για τη νέα σεζόν το Pantheon Art Cinema, στη Λευκωσία. Πρόκειται για μια ταινία τρόμου στα πρότυπα των κλασικών b–movies, τα οποία ο σκηνοθέτης δε χάνει ευκαιρία να προβάλλει. 

Η υπόθεση: 

Μετά τη δύση του ήλιου η Jungle Julia, η πιο καυτή DJ του Όστιν, βρίσκει το χρόνο να ξεσαλώσει με τις δύο κολλητές της. Οι τρεις σέξι φίλες γυρίζουν από μπαρ σε μπαρ και τραβάνε τα βλέμματα όλων. Αυτό όμως που δε γνωρίζουν είναι πως έχουν τραβήξει την προσοχή και του Stuntman Mike, ενός επικίνδυνου σήριαλ κίλερ, ο οποίος σκοτώνει όμορφες γυναίκες χρησιμοποιώντας το αμάξι του. Καθώς η νύχτα πέφτει για τα καλά και οι τρεις κολλητές συνεχίζουν τις εξορμήσεις τους, ο Stuntman Mike πλησιάζει επιταχύνοντας…

Πρωταγωνιστούν:

Κερτ Ράσελ, Ροσάριο Ντόσον, Βανέσα Φερλίτο, Ρόουζ ΜακΓκόουαν και άλλοι.

Σενάριο-Σκηνοθεσία-Φωτογραφία: Κουέντιν Ταραντίνο

Διάρκεια: 114 λεπτά

Ιστοσελίδα: www.grindhousemovie.net 

Παραστάσεις:Καθημερινά στις 7.45 & 10.00 το βράδυ. 

Για περισσότερες πληροφορίες τηλεφωνείστε στο 22675787

The Queen

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2006

Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στην ΕΛΕΝ ΜΙΡΕΝ

Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στον ΠΙΤΕΡ ΜΟΡΓΚΑΝ 

 Η ΥΠΟΘΕΣΗ

Μ. Βρετανία, καλοκαίρι του 1997: τα νέα του τραγικού θανάτου της πριγκίπισσας Νταϊάνα χτυπούν το Λονδίνο σαν κεραυνός εν αιθρία. Η κοινή γνώμη συγκλονίζεται: η θλιμμένη πριγκίπισσα δεν υπάρχει πια! Το παλάτι, σοκαρισμένο από το άνευ προηγουμένου μέγεθος του εθνικού πένθους, έρχεται σε επαφή με την κυβέρνηση για την διαχείριση της κατάστασης. Ο νεοεκλεγείς Τόνι Μπλερ επιθυμεί να λάβει η νεκρώσιμη ακολουθία δημόσιο χαρακτήρα για να ικανοποιήσει το λαϊκό αίσθημα, ενώ η Βασίλισσα Ελισάβετ ζητά μία πιο κλειστή, οικογενειακή τελετή. Η ταινία παρουσιάζει τις έντονες αυτές παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, αποκαλύπτοντας τους λεπτούς, υπόγειους χειρισμούς των δύο πιο ισχυρών ανθρώπων της Μ. Βρετανίας. Μία οικογένεια σε κρίση… και η προσπάθειά της να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή της και να ανακτήσει τη λαϊκή εκτίμηση στον απόηχο μίας τραγικής απώλειας.   Έντονο παρασκήνιο, ατέλειωτες διαπραγματεύσεις, χειρισμοί επί χειρισμών και ένας λαός σε βαθύ πένθος… Ο θάνατος της πριγκίπισσας Νταιάνα προκάλεσε πολύ. Ακόμα προκαλεί. Το παλάτι, για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία της ‘καριέρας’ του, παρακολουθεί τις εξελίξεις σχεδόν σαν θεατής. Η κοινή γνώμη απαιτεί και δεν συγχωρεί. Και η κυβέρνηση, σε ρόλο πυροσβέστη… Παρακολουθήστε τις πρωτοβουλίες που πήραν οι δύο πιο ισχυροί άνθρωποι της Μ. Βρετανίας, η Βασίλισσα Ελισάβετ και ο πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ μετά τον αναπάντεχο θάνατο της πριγκίπισσα του Λαού… σ’ ένα δραματικό, χιουμοριστικό και αιχμηρό χρονικό από την ξεχωριστή ματιά του Στίβεν Φρίαρς (‘Η κ. Χέντερσον Παρουσιάζει’, ‘Επικίνδυνες Σχέσεις’). Στον ρόλο της Βασίλισσας, η υποψήφια για Όσκαρ Έλεν Μίρεν (‘Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ’, ‘Κορίτσια του Ημερολογίου’)Όταν η πριγκίπισσα Νταϊάνα πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι τον Αύγουστο του 1977, λίγοι θα μπορούσαν να έχουν προβλέψει τον αντίκτυπο της τραγωδίας αυτής στη βρετανική κυβέρνηση και τη βασιλική οικογένεια. Αναμφισβήτητα, μετά τον χωρισμό της από τον πρίγκιπα Κάρολο, η Νταιάνα είχε κάνει σαφές ότι δεν θα αποσυρόταν από τη δημόσια ζωή. Και, αν και ήταν το πιο πολυφωτογραφημένο πρόσωπο και σίγουρα η πιο διάσημη γυναίκα στον κόσμο, ο απρόσμενος θάνατός της προκάλεσε μία πρωτοφανή αλλαγή στη βρετανική δημόσια σφαίρα, στη στάση της απέναντι στη δημόσια εκδήλωση των συναισθημάτων της και την αντιμετώπιση της μοναρχίας.Σαν έμπνευση για την ταινία, τα γεγονότα που πλαισίωσαν τον θάνατο της Νταϊάνας είχαν τα πάντα: έναν θάνατο που προέκυψε μετά από μία τρομακτική αυτοκινητιστική καταδίωξη από αδίστακτους παπαράτσι, μία νέα γυναίκα που σκοτώθηκε άδοξα στην καλύτερή της στιγμή, μία αμφιλεγόμενη σχέση που διακόπηκε πριν ακόμα προλάβει να ανθίσει, μία συγκλονισμένη κοινή γνώμη και μία μερίδα του Τύπου να καθίσταται υπεύθυνη για τη ΄δολοφονία’ της…Αλλά ήταν μία άλλη πτυχή του τρομερού αυτού γεγονότος που ενέπνευσε τους παραγωγούς Κρίστιν Λάνγκαν και Άντι Χάρις ώστε να ξεκινήσουν τη διαδικασία που θα κατέληγε στην ταινία ‘Η Βασίλισσα’. Οι παραγωγοί είχαν ασχοληθεί και στο παρελθόν με ‘βρετανικά’ θέματα αλλά ποτέ δεν είχαν αγγίξει αυτόν τον τόσο σπουδαίο βρετανικό θεσμό. Η Κρίστιν Λάνγκαν αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η βασιλική οικογένεια ήταν μία προφανής επιλογή για το επόμενο θέμα μας. Ο θάνατος της Νταϊάνα αλλά και το πώς αντέδρασε το παλάτι ήταν σίγουρα η πιο υποσχόμενη επιλογή! Η Νταϊάνα είχε υπάρξει μία μεγάλη εστία έντασης όσο ήταν ακόμα ζωντανή… ήταν αναπόφευκτο ο θάνατός της να δημιουργούσε για τη μοναρχία τη μεγαλύτερη ίσως πρόκλησή που έχει δεχτεί τα τελευταία 50 χρόνια!»«Αυτό που με εντυπωσίασε στην ιστορία της Νταϊάνας και της Βασίλισσας ήταν πώς μία γηράσκουσα μοναρχία με γερές ρίζες στη βικτοριανή παράδοση κατάφερε να ‘απειληθεί’ από μία νεαρή πριγκίπισσα, που χάρη σε μία σειρά λανθασμένων κρίσεων, κατάφερε να ενσωματωθεί στη βασιλική οικογένεια! Η Νταϊάνα είχε μία απίστευτη αύρα γύρω της. Θυμάμαι τις εβδομάδες που ακολούθησαν τον θάνατό της. Ήταν πολύ παράξενο… υπήρχε μία τρομερή αμηχανία, σχεδόν ησυχία, κανείς δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Και μετά, ακολούθησε η θλίψη. Ήταν ένα αληθινό συναίσθημα; Μήπως ήταν ψεύτικο; Ήταν ένα συναίσθημα για εκείνη; Ή μήπως ένα συναίσθημα που απηύθυνε ο καθένας στις δικές του πληγές;», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Χάρις.Η Λάνγκαν και ο Χάρις ήταν σίγουροι πως ο Πίτερ Μόργκαν θα έγραφε ένα σενάριο που θα ήταν αυθεντικό και δραματικό και θα είχε τη δυνατότητα να ‘δέσει’ μια ταινία ικανή να αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον μας. Όπως εξηγεί ο Χάρις: «Ήταν σημαντικό να παραμείνει η ταινία όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα γινόταν. Ο Πίτερ είναι πολύ χαρισματικός στο να δημιουργεί την ισορροπία σε εκείνη τη λεπτή γραμμή μεταξύ του τι γνωρίζουμε ότι συνέβη και του τι φανταζόμαστε ότι έχει συμβεί…»Ο σεναριογράφος με τη σειρά του εξομολογείται: «Αρχικά σκεφτόμουν να κάνω μία ιστορία με πολλούς χαρακτήρες και τη στάση που τήρησαν τις πρώτες 24 ώρες μετά τα νέα για το θάνατο της Νταϊάνας. Ανθρώπους διάσημους και μη, που όλοι κατά κάποιο τόπο επηρεάστηκαν από το τραγικό αυτό γεγονός. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι το ενδιαφέρον κομμάτι ήταν το πώς αντέδρασε η βασιλική οικογένεια την εβδομάδα ανάμεσα στο θάνατό της και τη κηδεία της. Η βασίλισσα αποφάσισε να προστατεύσει τα εγγόνια της, όλες οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα ‘σφραγίστηκαν’ και τα παιδιά ζούσαν σε ένα περιβάλλον πλήρους άρνησης. Είχαν κλειδωθεί μακριά από ό,τι γινόταν στο Λονδίνο και στη χώρα τους… Ο κόσμος ήταν στους δρόμους απαιτώντας μία αντίδραση από τη βασίλισσα, χωρίς να εισπράττει τίποτα. Κατά τη διάρκεια εκείνης τη εβδομάδας το αντιμοναρχικό κλίμα είχε αγγίξει όρια… επιφυλακής, ενώ υποστηριζόταν και από τον Τύπο ο οποίος ήθελε να αποποιηθεί τις όποιες ευθύνες του καταλογίζονταν για το τραγικό γεγονός.»Όμως, η βασιλική οικογένεια από μόνη της δεν επαρκούσε για να γίνει η ταινία ενδιαφέρουσα. Αυτό που της έλειπε ήταν η δραματική ένταση. Χάρη στην έρευνα της Λάνγκαν και της ομάδας της, ο Μόργκαν διερεύνησε τον ρόλο του Τόνι Μπλερ, του Πρωθυπουργού της Μ. Βρετανίας που μόλις είχε εκλεγεί εκείνη την εποχή. Σύντομα, το σενάριο πήρε τη μορφή μιας αντιπαραβολής του κόσμου της κληροδοτημένης εξουσίας και του σύγχρονου κόσμου της δημοκρατικά εκλεγμένης εξουσίας. «Κατέληξε να πάρει τη μορφή μίας ιστορίας για τους Θεσμούς, την Ηγεσία και την ισορροπία μεταξύ της Κυβέρνησης και της ‘Αυτού Μεγαλειότητας’…» εξηγεί ο Μόργκαν.«Το πιο συναρπαστικό κομμάτι της ιστορίας ήταν ασφαλώς όταν πήγαμε στα παρασκήνια. Υπήρχε μία καινούρια Κυβέρνηση και τεράστιες προσδοκίες από τον λαό και τους πολιτικούς σχολιαστές αλλά για τέσσερις μήνες ο Μπλερ –όσο ήταν δηλαδή στην εξουσία- δεν είχε καταφέρει να καταθέσει καμία ουσιαστική πολιτική χειρονομία. Ξαφνικά, με τον θάνατο της πριγκίπισσας, βρήκε τον ρόλο του! Η ουσία και το κλειδί αυτής της ιστορίας ήταν πώς θα εξελισσόταν η σχέση μεταξύ Πρωθυπουργού και Βασίλισσας και ο Μπλερ ήξερε πως είχε να διαδραματίσει ο ίδιος καταλυτικό ρόλο…», σχολιάζει η Λάνγκαν.Για τον Χάρις, η καρδιά της ιστορίας του Μόργκαν ήταν τέλεια στην απλότητά της. «Από τη μία έχεις τη Βασίλισσα και την οικογένεια σε πλήρη σύγχυση απομονωμένους στη Σκοτία και από την άλλη έχεις τον νέο και δυναμικό Τόνι Μπλερ  που αμέσως αντιλήφτηκε την ιδιαιτερότητα της κατάστασης… Σε ένα βαθμό, κατάφερε να σώσει το μέλλον του Στέμματος κάνοντάς το να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου, του αδηφάγου Τύπου και του απαιτητικού κοινού.»Όταν προστέθηκε και ο Στίβεν Φρίαρς στην ομάδα της ταινίας, τότε τα πράγματα έγιναν πολύ πιο συγκεκριμένα. Ο ίδιος επισημαίνει: «Είναι πολύ δύσκολο πια να βρίσκεις θέματα που να έχουν κάποια ζωντάνια και ζωτικότητα, να μην έχουν εξαντληθεί… μέχρι τελικής πτώσης. Ευτυχώς, η περίπτωση της ‘Βασίλισσας’ σήμαινε πολύ πρωτότυπη δουλειά από εμένα… Όλο αυτό ήταν πολύ ελκυστικό, αφενός γιατί θα ξανασυνεργαζόμουν με τον Πίτερ Μόργκαν και αφετέρου επειδή μου άρεσε το θέμα. Η ταινία έχει να κάνει με τη σύγκρουση ανάμεσα σε έναν παλιό και σε έναν καινούριο κόσμο. Αφορά την παράδοση που έχει σταθεί μαζί και η δύναμη και η αδυναμία αυτής της χώρα…» Η Έλεν Μίρεν στον ομώνυμο ρόλο της ταινίας δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας κάνοντας τους θεατές να πιστέψουν ότι πρόκειται για την ίδια τη Βασίλισσα! Η ίδια γνώριζε τις παγίδες που εμπεριέχονται στο να υποδύεσαι ένα αληθινό πρόσωπο, και μάλιστα τόσο διάσημο όσο η ίδια η Βασίλισσα της χώρας! Η πρόκληση ήταν στο να καταφέρει να ισορροπήσει ανάμεσα στην αληθινή απεικόνιση αλλά και σε εκείνη που θα προσέθετε στον χαρακτήρα καινούρια, ανύπαρκτα στοιχεία… Η Μίρεν αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεν θέλεις το κοινό να σε αντιμετωπίζει σαν μία πιστή αναπαραγωγή ενός προσώπου. Ο ρόλος μου δεν ήταν η απόλυτη μίμηση… Θέλεις να πιστέψουν ποιος είσαι και να ταξιδέψουν μαζί σου με έναν φανταστικό τρόπο. Αν η ‘απομίμηση’ είναι τόσο πετυχημένη μπορεί να σημαίνει ότι η αλήθεια είναι πολύ εκβιαστική, και τελικά μη αυθεντική… Καμία φορά χρειάζεται να μπορείς να κάνεις ένα βήμα πίσω από την αλήθεια για να τη δεις καθαρά, γιατί το κοινό εγκλωβίζεται σε αυτήν και δεν μπορείς να το πάρεις μαζί σου σε αυτό που κάνεις…»   Ο ΣΤΙΒΕΝ ΦΡΙΑΡΣ. Ανάμεσα στις πρώτες δημιουργίες του που του χάρισαν καλές κριτικές αλλά και την αγάπη του κοινού ήταν η ταινία ‘My Beautiful Launderette’ με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις.  Ακολούθησε η ταινία ‘Prick Up Your Ears’ με τον Γκάρι Όλντμαν, αλλά δεν ήταν παρά το 1988 στην ταινία ‘Dangerous Liaisons’ με τους Γκλεν Κλόουζ, Τζον Μάλκοβιτς και Μισέλ Φάιφερ που κέρδισε διεθνή καταξίωση, με 3 Όσκαρ και 7 υποψηφιότητες. Ακολουθεί μια… χιονοστιβάδα ταινιών με αξιόλογα καστ: ‘Hero’ με τον Ντάστιν Χόφμαν, ‘The Snapper’, ‘The Van’, ‘Mary Reilly’ με τους Τζούλια Ρόμπερτς και Τζον Μάλκοβιτς, ‘Hi Lo Country’ με την Πατρίτσια Αρκέτ, ‘High Fidelity’ με τον Τζον Κιούζακ και ‘Liam’ με τον Ίαν Χαρτ. Ανάμεσα στις τελευταίες του δουλειές συναντάμε την ταινία ‘Dirty Pretty Things’ με την Οντρέ Τοτού, που κέρδισε 9 διεθνή βραβεία, μαζί με υποψηφιότητα για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου και την κομεντί ‘Mrs. Henderson Presents’ με τους Τζούντι Ντεντς και Μπομπ Χόσκινς.  ΕΛΕΝ ΜΙΡΕΝ (Βασίλισσα Ελίζαμπεθ)Μια από τις πιο γνωστές και αναγνωρισμένες βρετανίδες ηθοποιούς, που έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες, τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο. Οι πιο γνωστές της ταινίες είναι οι ‘Gosford Park’ (υποψηφιότητα για Όσκαρ), ‘The Madness of King George’ (υποψηφιότητα για Όσκαρ), ‘Excalibur’, ‘The Mosquito Coast’, ‘Cal’, ‘The Cook, the Thief, His Wife and her Lover’ κ.α. Για τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις έχει τιμηθεί με δύο βραβεία ΕΜΜΥ και Χρυσή Σφαίρα. Στις πιο πρόσφατες κινηματογραφικές της εμφανίσεις περιλαμβάνονται εκείνες στις ταινίες ‘Raising Helen, ‘Calendar Girls’ και ‘The Clearing’.   ΠΡΟΒΟΛΕΣ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ ΣΤΙΣ  7.45 + 10.00ΜΜ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ ΣΤΙΣ  5.30, 7.45 + 10.00ΜΜ